Irma Frijlink

Het werk van de Nederlandse kunstenaar Irma Frijlink gaat over kracht, herstellend vermogen, onmacht, vergankelijkheid. Zij tekent met de naaimachine op industrieel vilt. Vervolgens snijdt zij delen uit, waardoor de achtergrond een onderdeel wordt van haar kunst.

Een steeds terugkerend thema in haar werk is kwetsbaarheid in de natuur en bij de mens. Aan de ene kant verwondert Irma zich over de kracht en het herstellend vermogen van de mens en de natuur.

Van de andere kant kan men plotseling zo geraakt worden dat herstel niet meer mogelijk is.

Bewust maakt Irma gebruik van textiel om haar thema neer te zetten. Dit versterkt de kwetsbaarheid.

Kleur wordt meestal met opzet achterwege gelaten om zo de kijker zijn eigen kleur/verhaal te laten geven aan het werk. Bovendien benadrukt het ontbreken van de kleur eveneens de kwetsbaarheid.

Regelmatig houdt Irma zich in projectvorm bezig met thema’s rond de vrouw: issues waarbij de vrouw het recht werd ontnomen om zelf beslissingen te nemen: zoals “Ode aan een ‘onzichtbare’ generatie”, over vrouwen die moesten stoppen met werken op het moment dat zij gingen trouwen. (Wettelijk tot 1956)

“Hommage aan de ‘gevallen’ vrouw”, over ongehuwde vrouwen die onder druk van de maatschappij gedwongen afstand moesten doen van hun kindje (tussen 1956-1984).

De Verstotenen over daklozen en vluchtelingen.

Vanaf de eerste week van de Coronapandemie maakte Irma iedere week een Kunstkapje met zowel gebeurtenissen in de wereld als privé. Zo is er een historisch document ontstaan over deze bijzondere tijd.

Sinds de inval van Rusland in Oekraïne werkt Irma aan “Tapis de Bussum”, een verslag van de verschrikkingen van deze oorlog, opdat we nooit vergeten.

Haar ogen sluiten voor wat er in wereld gebeurt en gebeurde kan zij niet. Irma schudt graag mensen wakker en zet hen tot nadenken over de realiteit te verpakken in schoonheid.